مقعد قسمتی از مجرای روده است که از کانال عضلانی لگن و اسفنکترهای مقعدی عبور می کند. این روزنه نهایی است که از طریق آن مدفوع از بدن خارج می شود. در بزرگسالان، مقعد 4 تا 5 سانتی متر طول دارد. نیمه پایینی کانال مقعد دارای انتهای عصبی حساسی است. زیر پوشش رگ‌های خونی و در قسمت میانی آن غدد ریز و مقعدی متعددی وجود دارد.
در این مقاله چهار اختلالی که باعث درد و سوزش مقعد می شوند را شرح می دهد:
- شقاق مقعدی - شقاق مقعدی که به آن شقاق مقعدی نیز گفته می شود، شکاف یا پارگی خطی در پوشش ("anoderm") کانال مقعد تحتانی است. بیشتر شقاق مقعدی زمانی اتفاق می‌افتد که یک مدفوع بزرگ و سفت دهانه مقعد را بیش از حد کشیده و آنودرم ظریف را پاره کند. در موارد کمتر، شقاق مقعدی به دلیل اسهال طولانی مدت، بیماری التهابی روده یا بیماری های مقاربتی که ناحیه آنورکتال را درگیر می کند، ایجاد می شود. شقاق مقعدی حاد (کوتاه مدت) معمولا سطحی و کم عمق هستند، اما شقاق مقعدی مزمن (طولانی مدت) ممکن است در عمق آنودرم گسترش یابد تا سطح عضله زیرین نمایان شود.
- آبسه مقعد - آبسه مقعدی مجموعه ای متورم و دردناک از چرک در نزدیکی مقعد است. اکثر آبسه های مقعدی به سایر مشکلات سلامتی مربوط نمی شوند و به دلایل نامشخص خود به خود به وجود می آیند. آنها از یک غده مقعدی کوچک منشا می گیرند که بزرگ می شود و محل عفونت زیر پوست ایجاد می شود. در ایالات متحده، بیش از نیمی از آبسه‌های مقعدی در بزرگسالان جوان بین 20 تا 40 سال رخ می‌دهد و مردان بیشتر از زنان مبتلا می‌شوند. بیشتر آبسه‌های مقعدی در نزدیکی دهانه مقعد قرار دارند، اما به ندرت می‌توانند در عمق یا بالاتر کانال مقعد، نزدیک‌تر به روده بزرگ یا اندام‌های لگنی ایجاد شوند.
- فیستول مقعدی - فیستول مقعدی یک راه تونل مانند باریک غیرطبیعی است که پس از تخلیه آبسه مقعدی باقی مانده است. بخش میانی کانال مقعد (در غده مقعد) را به سطح پوست متصل می کند. پس از تخلیه آبسه مقعدی (چه به صورت خود به خود یا زمانی که توسط پزشک لانه گزینی شود)، حداقل نیمی از مواقع فیستول مقعدی ایجاد می شود. گاهی اوقات باز شدن فیستول در سطح پوست دائماً باعث ترشح چرک یا مایع خونی می شود. در موارد دیگر، دهانه فیستول به طور موقت بسته می شود و باعث می شود آبسه مقعدی قدیمی دوباره به صورت یک پاکت دردناک چرک شعله ور شود.
برچسب‌ها:
بازدید: